Rodzina Plopp uwielbiała naukę. Ich dom był pełen wynalazków. Na przykład mieli tańczącą lodówkę.
Nikt nie rozumiał, dlaczego rodzina Plopp jej potrzebowała.

Lodówka, która potrafi tańczyć? "Bzdury", mówili sąsiedzi.

​

Pewnego dnia, podczas kolacji, najmłodszy Purre Plopp wpadł na pomysł. Zasugerował, że mogliby zbudować wehikuł czasu.

Wszyscy się zgodzili. Uważali to za znakomity pomysł.

​

●        Zaczynamy od razu! powiedziała mama Plopp.

●        Zgadza się! Potrzebujemy miotły, cztery widelce, czarne krzesło i gumowy but- powiedział tata Plopp. Uwielbiał nowe wyzwania. To będzie zabawa! Zajęło im wiele tygodni, ale w końcu wehikuł czasu był gotowy. Nie mogli się doczekać, aby wypróbować swój nowy wynalazek.

●        Dokąd pojedziemy? zapytał tata Plopp.

●        Jedziemy do roku 1998! powiedziała Polly Plopp.

●        Cudownie! Hurra! Niesamowite! odpowiedziała reszta rodziny. Wszyscy uważali to za świetny pomysł.

​

Wsiedli do wehikułu czasu. Mama Plopp nacisnęła przycisk. Wehikuł czasu się uruchomił. Pędzili przez czas. Maszyna wydawała dziwne dźwięki. Byli bardzo podekscytowani. Dwie sekundy później byli na miejscu. Wyszli z wehikułu czasu.

●        O rany, to było szybkie! powiedziała mama Plopp.

●        Kto by pomyślał, że zadziała! powiedział tata Plopp. Nie mogli się doczekać, aby odkryć rok 1998.

​

Wszystko wyglądało inaczej. Ludzie nosili inne ubrania. Nikt nie miał smartfonów.

●        Popatrzcie, jakie zabawne ubrania! powiedziała Polly Plopp.

●        Popatrzcie, jakie zabawne fryzury! powiedział Purre Plopp.

●        Chodźcie, wejdźmy tutaj - powiedział tata Plopp i otworzył drzwi do sklepu.

​

Weszli do sklepu. Był to sklep z płytami CD. Rodzina Plopp nie wiedziała, co to jest. Byli bardzo ciekawi. Kupili płytę CD Spice Girls. Kupili też odtwarzacz CD, aby móc jej słuchać w domu.

Następnie przeszli obok kina.

 

Czy wejdziemy tutaj? zapytał Purre Plopp.

Kupili cztery bilety. Następnie kupili napoje i popcorn w kiosku, po czym weszli do sali i usiedli.

Film nazywał się Titanic. Podobał im się, ale płakali, bo był bardzo smutny.

Po filmie wysłali pocztówkę do siebie w przyszłość.

Pisali o zabawnych ubraniach, ekscytującym sklepie z płytami CD i smutnym filmie.

 

Rodzina śmiała się i bawiła się.

Następnie wrócili ze swoim nowym odtwarzaczem CD. To było zabawne przeżycie.